Bossa Nova

Όταν είδα την φωτογραφία του Γιάνη στην συνάντηση με Μελανσόν και Λαφοντέν για το Σχέδιο Β στην Ευρώπη πρέπει να παραδεχθώ ότι μειδίασα με το σφυροδρέπανο που φορούσε στο πέτο αν και μου ήταν δύσκολο να εξηγήσω ακριβώς τον λόγο αμέσως.
Μου πήρε μια δυο μέρες αλλά μετά κατάλαβα ότι ο λόγος είναι η Bossa Nova.

Η Bossa Nova είναι εξαιρετική για μουσική σε ασανσέρ ή σε DVD με φωτογραφίες γάμου ακριβώς γιατί είναι αρκετά χαλαρή, χαρωπή και δεν πρόκειται να προσβάλει κανέναν.
Όταν όμως οι Nouvelle Vague διασκευάζουν σε ρυθμούς Bossa Nova το “Too drunk to fuck” των Dead Kennedys κάτι πάει στραβά.
Οι στίχοι είναι οι ίδιοι, η μελωδία είναι η ίδια αλλά ο ρυθμός, το πάθος και η βία του κομματιού έχει ξεχυλωθεί από τους χαλαρούς ρυθμούς της Bossa Nova. Ακούω τους στίχους αλλά δεν υπάρχει καμία συναισθηματική αντίδραση από την μεριά μου. Οι Nouvlle Vague τραγουδούν αλλά δεν γίνονται καθόλου πειστικές ότι το εννοούν.

Κάπως έτσι και η φωτογραφία. Το σύμβολο ενός αγώνα όλο πάθος και βία είναι εκεί αλλά αυτοί που το φοράνε δεν πείθουν ότι το εννοούν. Τα λόγια και τα σύμβολα είναι εκεί αλλά πολιτικά και ιδεολογικά τα έχουν αλέσει τόσο που τα έχουν κάνει χυλό.

Παρόλα αυτά οι Nouvelle Vague είναι εξαιρετικά δημοφιλείς με τα δικά τους απαστράπτοντα χαμόγελα και γεμίζουν τους συναυλιακούς χώρους όπου παίζουν.
Ίσως όμως αυτό είναι και το μυστικά. Τραγουδάς Marx σε ρυθμούς Bossa Nova και κερδίζεις εσύ.
Όσο για τον Marx, έχει γίνει χυλός.

ΥΓ. Εδώ εύλογα κάποιος θα σχολίαζε τι με νοιάζει εμένα έναν φιλελέ τι κάνει η αριστερά. Και θα έχει δίκιο. Απλά όταν έχεις να αντιμετωπίσεις χυλό, ο λαπάς σου φαίνεται αρκετός.
ΥΓ2. Βάζω τώρα να ακούσω το αυθεντικό μπας και συνέλθω

Minister of Silly

It’s this quality, manifested in an appreciation of the ridiculous (he cites Monty Python as an important political influence), that just prevents his intellectual confidence from brimming over into arrogance

(via)

Minister of Silly. Σκέτο χωρίς το walks

Διαπραγματεύσεις

Όλα καλά, υπάρχει σχέδιο

Ουδείς λόγος ανησυχίας, ο Βαρουφάκης πήγε στην Αγγλία και αποκάλυψε το φανταστικό του σχέδιο για συμφωνία από την Ευρώπη.

Ακολουθεί η σχετική φωτογραφία που ανακοινώνει το σχέδιο μετά τη συνάντηση με τον Άγγλο υπουργό οικονομικών.

Υ.Γ. Ευχαριστούμε τον Νίκο για τη φωτογραφία

Je suis troika

Σύμφωνα με την Γερμανική Handelsblatt:

EU-Kommissionspräsident Jean-Claude Juncker plant, die Griechenland-Troika abzuschaffen. Die Dreier-Gruppe aus Vertretern der Europäischen Zentralbank (EZB), des Internationalen Währungsfonds (IWF) und der EU-Kommission solle nicht mehr nach Athen reisen. „Wir müssen jetzt schnell eine Alternative dafür finden“, hieß es in Kreisen der EU-Kommission. Juncker geht damit auf eine zentrale Forderung des neuen griechischen Premierministers ein. Alexis Tsipras hatte nach seinem Wahlsieg vor einer Woche erklärt, dass seine Regierung nicht mehr mit der Troika zusammenarbeiten werde

Με λίγα λόγια ο Γιούνκερ αποφάσισε να σουτάρει την Τρόϊκα όπως ακριβώς ζήτησε ο Βαρουφάκης όταν, σύμφωνα με κάτι κομψευόμενους φιλελέδες (δεν αναφέρομαι στους δικούς μας του Frappelcetions, οι δικοί μας δεν είναι κομψευόμενοι), είχε τις “αγενείς” συνομιλίες με τον Γερούν.

Το έχω ξαναπεί σε σχόλια, το να διώξουν την μια “εισπρακτική” εταιρια και να φ’ερουν μια άλλη με νέο όνομα το μόνο που δίνει στην Ελλάδα είναι μια επικοινωνιακή νίκη και λίγο χρόνο, πράγμα που πιστεύω ότι ήταν και ο αρχικός στόχος του αιτήματος.

Σε ότι όμως αφορά εμένα, δηλώνω αλληλέγγυος με τα παιδιά της Τρόίκα. Ως ανθρωπος είμαι πάντα στο πλευρό του αδύναμου, του απολυμένο, γι αυτό je suis troika.

Παλιομπετούγια

Get The Hell out of our Galaxy!

Και μια και έχουμε συνέχεια με ρήσεις του Babylon 5, να σχολιάσω και τα σημερινά του Βαρουφάκη με Babylon 5.

Μακάρι όμως και η ζωή να ήταν Babylon 5

Διά πάσαν νόσον

Ο ΓΑΠ με τον Βαρουφάκη έχουν κάτι κοινό. Αμφότεροι κάνανε κάποια στιγμή μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση. Ο μεν Βαρουφάκης πρότεινε να κάνουμε στάση πληρωμών το 2010 και με αίμα και ιδρώτα να περιμένουμε τους Ευρωπαίους να υποχωρήσουν και να διαγράψουν το χρέος (η ιστορία δε γράφεται με αν, αλλά εκ των υστέρων αποδείχτηκε ότι ακόμα και το 2012 οι Ευρωπαίοι τρέμανε στο ενδεχόμενο ενός Grexit, πόσο μάλλον το 2010). Ο δε ΓΑΠ πρότεινε το 2011 ένα δημοψήφισμα, το οποίο αν γινόταν θα μας είχε γλιτώσει από αρκετά ψευτοδιλήμματα, Ζάππεια, τζάμπα μάγκες κ.ά.

Δυστυχώς αμφότεροι δεν είναι software engineers και δεν μάθανε όπως ο υπογράφων στο πανεπιστήμιο ότι δεν υπάρχουν ασημένιες σφαίρες. Ή όπως λέει ο λαός δεν υπάρχει φάρμακον διά πάσαν νόσον και πάσα μαλακίαν. Αλλά οκ, οι groupies του καθενός μάθανε μια (“δημοψήφισμα”) ή δυο λέξεις (“στάση πληρωμών”) αντίστοιχα, και κάπως πρέπει να κρατήσεις τους groupies ενημερωμένους. Κι ας σημαίνει αυτό ότι είσαι κολλημένος στην περίπτωση του Βαρουφάκη πέντε και στην περίπτωση του ΓΑΠ τέσσερα χρόνια πίσω.

Θα με πεις οι άλλοι έχουν κολλήσει στο 1917. Και πάλι καλά να λέμε.