Βάστα με να σε βαστώ

Σήμερα είδαμε να γίνονται τα αυτονόητα σε ότι αφορά την στήριξη των άλλων παρατάξεων προς τους δυο μονομάχους.

Το υπόλοιπο του ΣΥΡΙΖΑ στην πόλη, δηλαδή ο Μηταφίδης και ο Κουράκης, ξεκαθαρίσανε ότι δεν στηρίζουνε Μπουτάρη και Μπόλαρη. Δεν θα μπορούσαν άλλωστε αφού ξεκινήσανε μια καμπάνια αντιμνημονιακή και που την συνέχισε σ’ αυτό το ύφος η διακαναλική του Παπανδρέου.

50.000.000 Ευρώ, 600 σελίδες και ένας ειδικός εφέτης ανακριτής

© penguine145.deviantart.com

Και ξαφνικά εκεί που ασχολούμασταν με κωλοτούμπες, διλήμματα και συζητήσεις έσκασε η βόμβα.
Ξαφνικά ο ελέφαντας που βρισκόταν μέσα στο δωμάτιο αλλά όλοι προτιμούσαν να τον αγνοούν έκανε αισθητή την παρουσία του.

Μετά από 30 μήνες έρευνα η οικονομική επιθεωρήτρια υποβάλλει την πορισματική της αναφορά για τα λεφτά που έκαναν φτερά από τα ταμεία του Δήμου Θεσσαλονίκης.

Ήδη ένας υπάλληλος του Δήμου βρίσκεται υπό καθεστώς δίωξης και ο νυν δήμαρχος αισθάνεται ικανοποιημένος από το γεγονός και θεωρεί ότι έχει πράξει το χρέος του. Αλλά δυστυχώς ο αντιδήμαρχος Οικονομικών όχι μόνο ήταν ξανά υποψήφιος αλλά μάλλον εκλέγεται εκ νέου.

Και το χειρότερο για την επόμενη ημέρα είναι πως αυτά μπορεί να γίνουν ξανά. Ο Γκιουλέκας δεν είπε τίποτα μιλώντας γενικόλογα και η πρόταση του Μπουτάρη για τήρηση διπλογραφικού συστήματος οικονομικής διαχείρισης στον δήμο δεν είναι αρκετή για να διασφαλίσει την απόλυτη διαφάνεια.

 

Ακόμη και την ύστατη στιγμή θα μιλήσουν οι υποψήφιοι για αυτό το θέμα; Θα πουν που θα βρουν τα λεφτά που χάθηκαν; Θα προτείνουν μέτρα για την απόλυτη οικονομική διαφάνεια και λογοδοσία απέναντι στους πραγματικούς δικαιούχους αυτών των χρημάτων που είναι οι πολίτες του Δήμου; Θα αποδώσουν ευθύνες σε αυτούς που πρέπει;

Φαντάζομαι όχι αλλά ελπίζω.

 

 

 

Στην κολυμβήθρα της περαίωσης

Η διοίκηση του Δήμου Θεσσαλονίκης κάνει απέλπιδες προσπάθειες να κρύψει και να εξαφανίσει έστω και την ύστατη στιγμή το σύνολο της κακοδιαχείρισης, σπατάλης αλλά και των οικονομικών ατασθαλιών που την χαρακτήρισαν. Σε μια τέτοια προσπάθεια επιχείρησαν να εντάξουν τον δήμο Θεσσαλονίκης στο μέτρο της περαίωσης και με αυτό τον τρόπο να αποφύγουν τις όποιες ποινικές ευθύνες και διώξεις αυτές συνεπάγονται για τις οικονομικές ατασθαλίες στον δήμο.

Ο κύριος Γκιουλέκας συμμερίζεται αυτές τις κινήσεις του νυν Αντιδημάρχουν Οικονομικών και υποψηφίου δημοτικού συμβούλου με την “Ομάδα” Μακραντωνάκη Νικόλαου;
Έχει σκοπό να καθαρίσει τον Δήμο από όλους αυτούς που τον καταλήστεψαν ή μια νίκη στον δήμο θα λειτουργήσει σαν κολυμβήθρα του Σιλωάμ που θα εξαγνίσει τις παλιές αμαρτίες χωρίς να τιμωρηθεί κανείς;

Όταν βυθίζεται το καράβι …

Με την διακυβέρνηση Παπαγεωργόπουλου στο Δήμο Θεσσαλονίκης να φτάνει στο τέλος της, όλοι οι προηγούμενοι συνεργάτες και συμμετέχοντες σε αυτή προσπαθούν να περισώσουν ότι μπορούν.

Κάποιοι κατάφεραν να βρεθούν στο ‘ανανεωμένο’ ψηφοδέλτιο του Γκιουλέκα.
Άλλοι ‘θυσίασαν’ τους εαυτούς τους υπέρ των τέκνων τους που βρέθηκαν αυτά στο ψηφοδέλτιο του Γκιουλέκα.
Και άλλοι βρήκαν σωτηρία σε άλλο καράβι.

Έτσι και ο επί χρόνια δημοτικός σύμβουλος και πρόεδρος του Συνδέσμου ΟΤΑ νομού Θεσσαλονίκης, Γιάννης Ζουρνάς,

θα είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τον συνδυασμό «Υπερκομματικό Δημοτικό Κίνημα Θεσσαλονικεών» του Στέλιου Παπαθεμελή.

Τελικά έτσι όπως πάει το πράγμα ο μόνος που θα χαθεί με το βυθιζόμενο καράβι και θα χρεωθεί από ότι φαίνεται μόνος του τα λάθη της νυν δημοτικής αρχής θα είναι ο Παπαγεωργόπουλος.

Ανεμόμυλοι και Δον Κιχώτες

Αν ο Μπουτάρης είναι Πολιτικός Ανεμόμυλος, ποιον ρόλο επέλεξε για τον εαυτό του ο απερχόμενος Δήμαρχος;

Δεν νομίζω ότι του πάει ο ρόλος του Δον Κιχώτη. Ποιο πολύ τον κόβω για Rucio. Αν ήταν κάποιος άλλος θα είχε την ευθιξία, μετά το σκάνδαλο των 33+ εκ. να παραιτηθεί.

Της πλατείας το κάγκελο

Τα παιδιά της πλατείας Ναυαρίνου έχουν τη δική τους άποψη για τις αναπλάσεις και τα κάγκελα του Τσαλακωμένου…

Το εν λόγω κάγκελο, ενδεικτικό της νοοτροπίας μετατροπής των δημόσιων χώρων του κέντρου σε γκέτο, έχει πακτωθεί πάνω σε μιά άθλια τσιμεντοκατασκευή στα πεζούλια που περικλείουν τα ανάκτορα του Γαλερίου, με μοναδικό σκοπό να αποτρέψει τον κόσμο να κάθεται πάνω τους, όπως έκανε εδώ και δεκαετίες.

Σε στρατηγικά σημεία στον περίβολο, κάτι πομπώδεις και κακοεφαρμοσμένες μεταλλικές κατασκευές που κουμπώνουν πάνω σε κεκλιμένα τσιμεντένια μπλόκια παίζουν το ρόλο πινακίδων ξενάγησης στο χώρο. (εννοείται ότι είναι τόσο άβολες που δε μπορεί κανείς να καθήσει πάνω τους). Τα παιδιά τις περιποιήθηκαν κι αυτές, γεμίζοντάς τις με αφίσες, τις οποίες όμως ξεκόλλησαν τον τελευταίο καιρό, υποπτεύομαι για να αναδείξουν την κακογουστιά τους (χρωστάω φωτογραφία εδώ).

Λίγο παρακάτω, η ανάπλαση μετέτρεψε το παλιό πλινθοτσιμέντινο πλακόστρωτο σε μαρμαρένιο αλώνι, όπως ήταν αναμενόμενο. Από την πρώτη κιόλας μέρα, είδα να εξαπλώνονται τραπεζοκαθίσματα ανάμεσα στα υπερυψωμένα παρτέρια της Γούναρη, τα οποία φαίνεται να εξαφανίστηκαν προσωρινά, αλλά δεν αμφιβάλλω ότι θα επιστρέψουν (κι εδώ φωτογραφία).

Όσον αφορά την περίφημη “εξυγίανση”: ούτε όσοι κάθονται στα πεζούλια της Ναυαρίνου είναι τζάνκια και ντήλερς, ούτε και πιστεύω πως το εμπόριο των ναρκωτικών στην πλατεία έχει πληγεί από τις “δημιουργικές παρεμβάσεις” του Δημάρχου (οι αστυνομικοί έτσι κι αλλιώς τη στήνουν συνήθως λίγο παραπάνω, στο σαντουϊτσάδικο, και στη συμβολή της Γούναρη με την Τσιμισκή, απ’ όπου μπορούν να κάνουν χάζι απέναντι, στο χλιδάτο My Place).

Οι δημόσιοι χώροι δεν εξυγιαίνονται με κάγκελα και φαεινές ιδέες που σχεδιάζονται κι επιβάλλονται εκ του μακρόθεν. Η πλατεία έχει τη δική της ζωή, κι αν κάποτε την αφήσουν -οι διαβιώντες στο Πανόραμα- αρμόδιοι ν’ ανθίσει, ίσως δώσει τις δικές της προτάσεις για να ομορφύνει η ζωή μας στο ιστορικό κέντρο (όπως οι συναυλίες και οι εκδηλώσεις που γίνονταν κάποτε συχνά στο βυθισμένο πλατειάκι και στα παρτέρια). Όμως, το μόνο που νοιάζει τη δημοτική αρχή είναι η εξάπλωση των τραπεζοκαθισμάτων, και η αντίστοιχη αύξηση των εσόδων από τους φόρους και τα χαράτσια. Μέχρις ότου όλοι οι δημόσιοι χώροι εκμηδενιστούν ή απαξιωθούν, και η μόνη επιλογή που μας μένει θα είναι πιό τραπέζι να διαλέξουμε, και τι καφέ να πιούμε.

Το έχω ξαναπεί, αυτός ο Δήμος δεν έχει δημότες, αλλά πελάτες. Να έκαναν τουλάχιστον καφέ της προκοπής τα μαγαζιά του…

Πράσιν’ άλογα: the sequel

Μετά τις πράσινες ταράτσες, ο Τσαλακωμένος βρήκε νέα PRάσινη καραμέλα: “Υιοθεσία δένδρου”!

(αναδημοσίευση από το Non – Linear Complexity)

Από το εξώφυλλο του χθεσινού “Σήμερα” (*):

Πλάκα με κάνεις, Δήμαρχε; Εθελοντές πράσινου είναι ήδη όλοι οι πολίτες προσπαθούν, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, να το αυξήσουν το ρημαδιασμένο, σ’ αυτή την πόλη όπου αναλογούν στον καθένα τους μόλις 2.7% τ.μ. πράσινου, τη στιγμή που τα συνεργεία του Δήμου “αναπλάθουν” δημόσιους χώρους σε μαρμαρένια αλώνια για τραπεζοκαθίσματα (πρόσφατο κρούσμα η Γούναρη). Εθελοντές πράσινου είναι όσοι διαμαρτύρονται για τα 1.500 (στην παραλιακή και την ανατολική είσοδο) και τα 39 (στο Πεδίο του Άρεως) δέντρα που θα κόψει η πολυαγαπημένη σου υποθαλάσσια. Βεβαίως κι η οικολογική συνείδηση των Θεσσαλονικιών είναι υπανάπτυκτη, αλλά στο συγκεκριμένο ζήτημα, μόνο με χάραξη τολμηρής πολιτικής δενδροφύτευσης και απελευθέρωσης χώρων για δημόσια χρήση στο πολεοδομικό συγκρότημα θα δοθεί λύση (remember: το γκαζόν δεν είναι πράσινο).

Σε ένα μήνα θα έχουμε πάλι την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, και θ’ ακούσουμε πάλι τις ίδιες φανφαρονιές από κάθε επίπεδο της κεντρικής κυβέρνησης και της αυτοδιοίκησης, ενώ η Θεσσαλονίκη γίνεται χρόνο με το χρόνο ολοένα και περισσότερο πόλη τσιμέντου και αυτοκινήτων. Σου συστήνω μέχρι τότε, Δήμαρχε, να υιοθετήσεις πρώτα απ’ όλα εσύ το πράσινο της πόλης, αναλαμβάνοντας τη δέσμευση ότι δε θα κοπεί ούτε ένα δέντρο πλέον κατά τη διάρκεια της θητείας σου, χωρίς επαρκή αιτιολόγηση, και να πάρεις σοβαρές και δεσμευτικές πρωτοβουλίες για να αυξηθεί το -πραγματικό- πράσινο της πόλης σε βιώσιμα επίπεδα. Κι επειδή το θέμα δεν αφορά μόνο το Δήμο Θεσσαλονίκης, και, παρά τη συγκέντρωση εξουσιών στο πρόσωπό σου, πραγματικών και virtual, δεν κατάφερες ακόμα να γίνεις ..μητροπολίτης, είναι επιβεβλημένο να συνεργαστείς με τους υπόλοιπους Δήμους, τη Νομαρχία και τους εμπλεκόμενους φορείς για να βρεθούν διαφανείς και ορθολογικές λύσεις.

Η δική μου πρόταση: απαλλοτρίωση των χώρων της ΔΕΘ, που μας πνίγει, αλλά και του Γ’ ΣΣ, και η διενέργεια ανοικτού διαγωνισμού για τη δημιουργία ανοικτού μητροπολιτικού πάρκου και υπόγειου πάρκινγκ (με αυστηρούς όρους δόμησης, εννοείται). Και μιά κοινή πρωτοβουλία να καθαριστεί το Σέιχ Σου· επειδή η ενδεχόμενη πυρκαγιά -που πολλοί κακομελετάνε εδώ και χρόνια, χωρίς να κάνουν τίποτα ουσιαστικό για να την αποτρέψουν- θα δώσει τη χαριστική βολή στην πόλη. Είμαι πολύ περίεργος επίσης να δω κατά πόσο θα αυξήσουν το πράσινο τα κουτσουρεμένα πάρκα που σχεδιάζονται και χαράσσονται αυτή την εποχή στην παραλία…

(* με δυσκολεύουν που δεν είναι online, αλλά όταν πρόκειται για τέτοια καταπληκτικά θέματα, ο scanner μου θα είναι πάντα στη διάθεση των αναγνωστών του blog)